Wolkjes

Vaders, je zoon

Is niet je concurrent

Is niet een betere versie van jezelf

Is niet een projectiescherm van je eigen vader

Is niet een betere partner voor je vrouw

Is niet een redder van jouw gemis

Hij Is eenvoudig je zoon

Maak hem deelgenoot van je leven.

Introduceer hem in je leven.

Vertel hem over jezelf.

Vertel hem over jouw vader.

Zodat hij zich geborgen weet

Bij zijn vader.

En zo zichzelf kan zijn.

Bekerfinale

Als jongens zich moeten spiegelen aan voetballers in de bekerfinale, aan boeren die de vlag omgekeerd ophangen of aan allerlei uitingsvormen van prestatie, waar moeten ze dan in zichzelf aan voorbijgaan?

Laten we omstandigheden creëren waar jongens kunnen vertellen over zichzelf en kunnen leren zichzelf te zijn. Laten we vaders leren dat gevoelens van schuld en schaamte onderdeel zijn van ons menselijk bestaan, dat samenzijn met hun zonen belangrijker is dan competitie en dat het opvoeden van hun kinderen niet een antwoord is op hun eigen jeugd. Mannen, er is nog een boel te doen.

Stiefmoeder is niet mama

Naar aanleiding van de uitspraak van de rechter dat een stiefmoeder geen mama genoemd mag worden (Trouw, 20 mei) wil ik ervoor pleiten om de benamingen stiefvader, stiefmoeder en stiefouders uit ons vocabulaire te schrappen. Laten we de dingen bij hun naam blijven noemen. De vriend van moeder is de vriend van moeder, niet meer en niet minder. De vriendin van vader is de vriendin van vader, niet meer en niet minder. Zo kunnen we de loyaliteit van kinderen voor hun ouders beter beschermen.

Verlegen

Verlegenheid (Trouw, 7 oktober) is voor mij het gevoel dat me in gezelschap van anderen het dichtst bij mezelf brengt.

Verlegenheid attendeert me op m’n talent om op zo’n manier goed voor mezelf te zorgen. Verlegenheid brengt me bij m’n diepe kern, verlegenheid is een bevestiging van m’n gevoelswereld.

Dat verlegenheid door anderen wordt afgewezen is een projectie van hun angst. Ze wijzen hun eigen verlegenheid af en dus mag verlegenheid in de buitenwereld niet bestaan. Wie zijn eigen gevoelens afwijst moet de gevoelens van anderen afwijzen om zichzelf bestaansrecht te kunnen geven.

Bestaansrecht verwerf je niet door te presteren, door je aan te passen of door gevoelens af te wijzen, dit verwerf je door jezelf te zijn.